عشق کلمه ایست که بار ها شنیده می شود ولی شناخته نمی شود عشق صدایی است که هیچ گاه به گوش نمی رسد ولی گوش را کر می کند عشق نغمه ی بلبلی است که تا سحر می خواند ولی تمام نمی شود عشق رنگی است از هزاران رنگ اما بی رنگ است عشق نوایی است پر شکوه اما جلالی ندارد عشق شروعی است از تمام پایان ها اما بی پایان است عشق نسیمی است از بهار اما خزان از آن می تراود عشق کوششی است از تمام وجود هستی اما بی نتیجه عشق کلمه ایست بی معنی ولی هزاران معنی دارد

عشق تو سر چشمه از کجا می گیری ؟ از کجا می جوشی که چنین خروشانی؟!

چرا رهایم نمی کنی؟ چرا فراموشم نمی کنی؟!

این درست است که بی اجازه وارد قلبم شدی،قلبم را ربودی و وداع نکرده رفتی؟!

تو را مکافات چیست؟

عشق نمی گویم چرا آمدی؟ نمی گویم چرا رفتی؟ اما می پرسم از تو چرا بی وفایی؟

نمی دانم چرا هنوز می پویمت.

وای چه قدر احمقم که دوباره فرا می خوانمت.

گناه از من نیست.

گناه از توست، که خود را آراسته ای و دلفریبی می کنی.

گناه از توست، که دل در مقابل تو می لرزد و خود را می بازد.

مطمئن باش که فردا شکایتت را خواهم کرد.

ببینم باز هم می توانی دلفریبی کنی! به خدا اگر بتوانی.

خوشحالم که فردا مفرری برای تو نیست.

فردا باید پاسخ دهی گناهی را که امروز کرده ای.

تو مثل راز پاییزی و من رنگ زمستانم

   چگونه دل اسیرت شد

 قسم به شب نمی دانم

 تو مثل شمعدانی ها پر از رازی و زیبایی

 و من در پیش چشمان تو مشتی خاک گلدانم

 تو دریایی ترینی آبی و آرام و بی پایان

 و من موج گرفتاری اسیر دست طوفانم

 تو مثل آسمانی مهربان و آبی و شفاف

 و من در آرزوی قطره های پاک بارانم

 نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته

 به فریادم برس ای عشق من امشب پریشانم

تو دنیای منی بی انتها و ساکت و سرشار

و من تنها در این دنیای دور از غصه مهمانم

اشکامو پاک کنم یه نه؟!

اشکامو پاک کنم یا نه؟!     دوسم داری یا نداری؟!

تکلیف عشقمون چیه؟!      عاشقی یا مسافری؟!

اشکامو پاک کنم یا نه؟!

بگو تو می مونی باهام؟!

یا اشک و هدیه می کنی وقت جدائی به چشام؟!

جواب اشکامو بده     یه جائی دارم تو دلت؟!

یا عشق ناقابل من    کهنه شده تو خاطرت؟!

بگو بگو بهم بگو      پیشم می مونی تو هنوز؟!

تورو خدا تنهام نذار    تو که دوسم داشتی یه روز

با غم عشقت چه کنم؟!    بمونم یا بمیرم؟!

اشکامو پاک کنم یا نه؟!     گریه رو از سر بگیرم؟!

از سوسک می ترسیم ولی از له کردن دیگران مانند سوسک نمی ترسیم؛

از تار عنکبوت می ترسیم اما از اینکه همه زندگیمان تار عنکبوت ببندد نمی ترسیم؛

از خوب سرخ نشدن قرمه سبزی می ترسیم اما از سرخ شدن آدمها از شرمندگی نمی ترسیم؛

از سرما خوردگی می ترسیم اما از سرخورده کردن دوستانمان نمی ترسیم؛

از شکستن لیوان می ترسیم اما از شکستن دل آدمها نمی ترسیم